'Arno bouwt zijn beelden zorgvuldig op, als waren ze trage sedimenten van de tijd op ons netvlies. Hij beoefent een vorm van ons omgekeerde archeologie, op zoek naar beeldcombinaties die ons zijn verhaal van schoonheid en verlangen naar het sublieme vertellen. Ook van weemoed om het onbereikte, om de tekortkoming. Hij speelt met de beeldgeschiedenis van de dingen, zoals wij die in ons collectieve onderbewuste koesteren. We herkennen wat hij zichtbaar maakt, en toch, door de fijnzinnigheid waarmee hij dit doet dwingt hij je opnieuw en dit keer goed te kijken. Om van de dingen te houden, ongeveer zoals hij dat doet.'

Kees Verschuren, bij de opening van de expositie Ontmoetingen VII, september 2012