We trekken graag samen op. Arjen Baas, voorzitter van KunstWerkt
Ze kwamen soms tijdelijk naar Schiedam, bleven plakken en willen nooit meer weg, wonen er al hun hele leven of pendelen tussen Schiedam en elders. In deze pop-up tentoonstelling laat het Stedelijk Museum Schiedam je kennismaken met zeven Schiedamse kunstenaars. Ze koesteren zowel de stad als het museum, waar ze soms exposeerden of als kind onder de indruk raakten van Karel Appel. De presentatie bevat tekeningen, installaties en video en is te zien in de tentoonstellingsruimte van stichting KunstWerkt.
Toen ik op de academie lesgaf, was er een opdracht om eens met nieuwe ogen te kijken naar rommel, dingen die we vanzelfsprekend vinden. — Alles is toch maar mooi gemaakt. — Diet Wiegman
Opvallend is dat zes van de zeven kunstenaars een mensfiguur of iets menselijks afbeelden, waaronder een schedel en twee handen waarvan de vingertoppen elkaar net aanraken. De enige abstract werkende kunstenaar laat je meekijken tijdens het maakproces; bij hem zie je op video de hand van kunstenaar.
Nu ons museum vanwege renovatie dicht is, maken we dankbaar gebruik van het aanbod voor deze presentatie bij dit Schiedamse kunstenaarscollectief. Anne de Haij, directeur van het Stedelijk Museum Schiedam.
Toch maar mooi gemaakt bevat werk van Sjef Henderickx, Aldo Hoeben, Frans Huisman, Sarah van der Pols, Tomas Schats, Milan Tilder en Diet Wiegman. Al het werk is tijdens de tentoonstelling te koop, zoals altijd bij KunstWerkt.
U hoeft niet alles mooi te vinden, maar wordt niet boos en loop niet weg. En als u het niks vindt, dan kan het misschien wel interessant zijn. Iemand heeft het toch maar gemaakt en er een bedoeling mee gehad. Voormalig museumdirecteur Pierre Janssen
I.v.m. de maatregelen rondom het coronavirus kunt u vooraf een gratis kaartje aanschaffen via Eventbrite.U krijgt een tijdslot van 20 minuten met maximaal 4 bezoekers per slot.
Bij Sarah van der Pols die 17 jaar geleden naar Schiedam verhuisde, draait het altijd om de ruimte tussen mensen. Haar tekeningen dragen de naam Amae, een Japans woord dat verwijst naar een emotie: prettige afhankelijkheid. Met roet en bladzilver geeft ze haar figuren vorm. Dat doet ze niet alleen. ‘De tekening heeft ook een eigen wil.’ Eerder dit jaar ging een van haar werken uit de museumcollectie als Kunstlogé uit logeren bij Schiedammers thuis. Het museum heeft zeven werken van haar in de collectie.
Min of meer bij toeval kwam Tomas Schats zo’n 10 jaar geleden in Schiedam wonen, al was het idee om terug te gaan naar Rotterdam. Net als Van der Pols probeert hij wat ‘onzichtbaar aanwezig is visueel te vangen’, maar zijn figuur is altijd uniseks: gestript van details en emotie. ‘Het is altijd dezelfde figuur die bepaalde handelingen uitvoert.’ Schats is bekend als illustrator voor onder andere NRC Handelsblad en had in 2006 een tentoonstelling in het museum. Destijds ontwierp hij ook de bewegwijzering.
Ook in het tekenwerk van Sjef Henderickx herken je de menselijke figuur. ‘Als de druk groot is, maakt het werk zich als het ware zelf’, zegt hij. Twee werken komen uit de serie L’homme qui rit (De mens die lacht) naar de gelijknamige roman uit 1869 van de Franse schrijver Victor Hugo. ‘De hoofdpersoon heeft een kunstmatige grijns op zijn gezicht. Alsof hij altijd lacht, maar ondertussen… ’ Henderickx is niet de enige dit zich door dit boek liet inspireren, denk aan de recente verfilming van The Joker uit 2019. Henderickx had een soort haat-liefde verhouding met Schiedam, waarbij de liefde het uiteindelijk won. Al sinds zijn jeugd bezoekt hij het museum dat werk van hem in de collectie heeft. Begin jaren zeventig had hij zijn eerste solotentoonstelling.
Aldo Hoeben die zich graag door techniek laat inspireren, presenteert bewegend beeld. Hij zoomt in op een onderdeel van het lichaam: de hand. Hij baseerde zijn projectie op een sculptuur ter herinnering aan corona, die hij in opdracht van de Zakenvrienden van de Sint Janskerk maakte. ‘Mijn beste werk maak ik als er een opdracht ligt.’ Hij deed eerder dit jaar onder andere mee aan Onze kunst in het licht, waarbij het museum kunst projecteerde op het stadskantoor in Schiedam. Op zoek naar goedkope huisvesting trok Hoeben 20 jaar geleden naar Schiedam. Inmiddels is hij beheerder van de Babbersmolen. ‘Probeer mij nog maar eens uit Schiedam te krijgen…’
Het enige niet figuratieve werk is van Frans Huisman. Hij zegt: ‘Mijn tekeningen lijken op brieven in een onbekende taal’. Bij KunstWerkt hangen meer dan honderd pentekeningen, die deels ontstonden tijdens corona. Via Facebook zagen bezoekers 42 dagen achter elkaar hoe de kunstenaar om 20.00 uur 's avonds voor de camera zijn pen op papier zette. Als de tekening ongeveer 20 min later klaar was stopte zijn menselijke handeling. Frans Huisman woont 26 jaar in Schiedam en organiseert sinds enkele jaren solo- en duotentoonstellingen in zijn atelier, tot corona op de pauzeknop drukte. Hij exposeerde verschillende keren in het museum.
Bij Huisman gaan achter alle pennenstreken en andere schrijf- en tekenbewegingen verhalen schuil. Dat geldt ook voor Milan Tilder. Hij exposeert verschillende rariteitenkabinetten, elk met een eigen verhaal. Hij zegt: ‘Ik bekijk dingen graag vanuit een ander perspectief.’ Zijn werk sluit aan bij de extra aandacht van het museum aan Nieuwe Kunst. Daarbij gaat het om een nieuwe voorhoede van jonge kunstenaars die interdisciplinair werken. Tilder maakt deel uit van Lastplak, een Rotterdamse street artcollectief voor muurschilderingen en graffiti. Speciaal voor KunstWerkt maakte hij een muurschildering. Ook Milan Tilder kwam al als kind in het museum, Karel Appel staat hem nog goed bij. Sinds vier jaar woont hij tegenover het museum. Bijzonder is dat zijn etalage met kijkkast onderdeel uitmaakt van het schilderij De Hoogstraat van Erik Mattijssen. Dat was in 2019 te zien in het museum en maakt deel uit van de collectie.
Het verplaatsen en herschikken van spullen of materie deelt Tilder met Diet Wiegman. Zijn installatie is een zelfportret van dingen en kunstwerken, fragmenten uit allerlei periodes, vanaf 1966. ‘Toen ik op de academie lesgaf was het opdracht om eens met nieuwe ogen te kijken naar rommel, dingen die we vanzelfsprekend vinden’, zegt hij. ‘Alles is toch maar mooi gemaakt.’ Wiegman woont al zijn hele leven in Schiedam. Hij exposeerde verschillende keren in het museum, vier jaar geleden nog zijn schaduwwerk. In 1967 was zijn werk voor het eerst te zien; een fragment van werk dat hij destijds liet zien, is nu onderdeel van zijn installatie. Ook Wiegmans werk maakt deel uit de museumcollectie.
